சகுனி

ஒபாமாவின்ர அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தல் வெற்றிக்கு பின்னால, Rayid Ghani தலைமையில,    ஒரு  இரகசிய data mining, data analysis டீம் கடுமையா  வேலை செய்திருக்கு. இதனடிப்படையில்தான் ஒபமவின்ர பிரசாரமும் நடந்திருக்கு. சில பல சகுனி வேலை செய்து காசு சேர்த்து, ஆதரவு திரட்டி தேர்தல்ல வெல்ல கூடியதா இருந்திருக்கு .  ஆக data Crunchers தான் ஒபாமாவின் வெற்றிக்கு முக்கிய கரணம்.

இந்த data Crunching வேலையை நாங்க அப்பவே தொடங்கீற்றமில்ல .

பள்ளிகூடத்தில வருடா வருடம் நடக்கிற இல்ல விளையாட்டு போட்டியில எங்கட இல்லம்  வள்ளுவனை யாராலும் அசைக்க ஏலாது.  எவ்வளவுதான் மற்ற இல்லங்கள் தலைகீழ நிண்டாலும் கடைசியில வள்ளுவன்தான் முதலாவதா வரும். மற்ற இல்லங்கள் தலையை பிச்சுக்கொண்டு யோசித்தாலும் எப்பிடி நாங்க வெல்லுறம் எண்டு கண்டுபிடிக்க முடியேல்ல.

அது நான் O /L  படிச்சுகொண்டிருந்த நேரம். இல்ல விளையாட்டு போட்டிக்கான  நாளும் குறிச்சு, இல்ல தலைவர் உட்பட செயற்குழுவும் தெரிவு செய்தாச்சு.  இல்ல கூட்டம் நடந்த அன்று பின்னேரம் நாதன் மாஸ்டர்  தன்ர றூமுக்கும் கூப்பிட்டு இருந்தார். நாதன் மாஸ்டர் எண்டாலே பிரம்படிதான் ஞாபகத்திக்கு வரும். நானும் பயந்து பயந்து போய் பார்த்தா வள்ளுவன் இல்ல தலைவர்  அமலன் அண்ணாவும் கூடவே இருந்தார்.

  நாதன் மாஸ்டர் கதைக்க தொடங்கினார். "வழமையா நாங்கதான் முதலாவதா வாறனாங்கள். இந்த முறையும் நாங்கள் தான் வரவேணும். அதுக்கு   போட்டியில நல்ல ஓடினா மட்டும் போதாது. மற்ற கழகங்களின் பலம் என்னண்டு பார்க்கோணும்.  எந்தெந்த போட்டியில அவையள் கூட புள்ளி  எடுக்க சான்ஸ் இருக்கு எண்டு பார்க்க வேண்டும். பிறகு அதுக்கு தக்கமாதிரி எங்கட டீமை தெரிவு செய்ய வேண் டும். அதுக்குதான் உன்னை கூப்பிட்டு அனுப்பினான்.  முதல்ல எல்லா வகுப்பு இடாப்பு புத்தகங்களைம்  ( attentant  registers) எடுத்து   ஒவ்வொரு பிரிவிலும் ஒவ்வொருஇல்லத்திலும்  இருக்கிற ஆட்களின்ர பெயரை எழுது. போனவருசம் வெண்ட ஆட்களின் தகவலை எடு.

அதுக்கு பிறகு என்ன செய்யவேணும் எண்டு பிறகு சொல்லுறன் " எண்டார்.

  ஆளை மறைக்ககிற உயரத்துக்கு மேசையில இடாப்பு புத்தகங்கள் அடுக்கி இருந்தது. எல்லா வகுப்பு இடாப்பு புத்தகங்களையும் எடுத்து, அட்டவணை போட்டு,  அந்தந்த இல்லங்களுக்கு கீழ பெயரை எழுத வேண்டும். ஆனா இது லேசான வேலை இல்லை. இப்ப எண்டால் excel  spread sheet இல சுலபமா  அடிச்சு போடலாம். அடுத்த ரெண்டு நாளைக்கு பின்னேரம் football  விளையாட போக ஏலாது . .அதை நினைச்சா எரிச்சலா இருந்தாலும், என்னை தேர்ந்தெடுத்து, இந்த data collection வேலையை தந்தது கொஞ்சம்  பெருமையாதான் இருந்தது. அப்பப்ப சின்ன சின்ன திருகு தாளங்கள் செய்யிறனான் எண்டாலும், கணக்கில நான் கொஞ்சம் பரவாயில்லை.

   இடாப்பு புத்தகத்தில் பெயருக்கு பக்கத்தில இல்லத்தின்ர initial போட்டிருக்கும். அதை பார்த்து அட்டவனையை நிரப்ப வேணும். அப்பத்தான் கவனிச்சன். கடைசியா நடந்து முடிந்த விளையாட்டு போட்டிக்கு பிறகு பள்ளிகூடத்தில சேர்ந்த ஒருத்தருக்குமே இல்ல initial போடா இல்லை.  சுற்றவர ஒருத்தரும் இல்லை. நான் மட்டும்தான். எனக்கு தெரிந்த நல்ல ஓடக்கூடிய ஆனந்தராஜா, சந்திரலிங்கம், மொரின் எல்லாருக்கும் V  எண்டும், பிடிபடாம இருக்க மற்ற ஆட்களுக்கு B , K , E  எண்டு மற்ற இல்ல initial லை போட்டன்.

 

    கடைசி ரெண்டு வருட இல்ல விளையாட்டு போட்டி முடிவுகளையும் எடுத்து யார் யார் எந்தெந்த விளையாட்டு போட்டியில என்னென்ன இடம் எடுத்தார்கள் எண்டு எழுதினன் . எல்லாம் எழுதி முடிய, இல்ல தலைவர் அமலன் அண்ணாவிடம் கொண்டுபோய் கட்டினன். ஆனா அவர் "உதெல்லாம் தேவை இல்லாத வேலை.  எனக்கு இங்க ஆயிரம் வேலை இருக்கு. இன்னும்  ஐந்து  நாளில போட்டியில பங்குபற்றிற ஆட்களின்ர பெயர் பட்டியல் கொடுக்க வேணும்.  உத வைச்சு ஒண்டும் பண்ணேலாது. நீ கொண்டு போய் மாஸ்டரிட்ட குடு " எண்டார் 

    நாதன் மாஸ்டர்  அட்டவணையைப் பார்த்திற்று " இனிதான் முக்கியமான வேலை இருக்கு. நல்லா ஓட கூடிய ஆட்கள் 100 மீட்டர், 200 மீட்டர் , 400 மீட்டர், 800 மீட்டர்,  தடை தாண்டி  ஓடுதல் எல்லாத்திலும் நல்ல செய்வான்கள் . ஆனா ஒராள் மூண்டு போட்டியில்தான் பங்குபற்றலாம். அதிலும் ரெண்டு  ஓட்ட போட்டியில தான் ஓடமுடியும்.  ஆக ஓரளவுக்கு ஓட கூடிய ஆளும் சரியான போட்டியை தெரிவு செய்தால் முதலாவதாக வரலாம்.  ஒவ்வொரு பிரிவிலும் நல்லா  ஓட கூடிய ஆட்களின்ர பட்டியலை எடு. அவங்கள் மற்ற இல்லம் எண்டால், அவங்கள் எந்தெந்த போட்டியில ஓடுறாங்கள் எண்ட விபரத்தையும் எடு.  அவங்களோட போட்டி போடுறது எங்கட நோக்கம் இல்லை.  அவங்கள் ஓடுற போட்டியை தவிர்த்து மற்ற போட்டியை தேர்ந்தெடுத்தால் முதலாவதா வரலாம். கூடுதல் புள்ளிகள் எடுக்கலாம். " எண்டார். எனக்கு அரைகுறையா விளங்கினமாதிரி இருந்திச்சு. விளங்காத மாதிரியும் இருந்திச்சு.

  நல்ல ஓட கூடியவன்களை கண்டுபிடிக்கிறது கஷ்டமான வேலை. அதுக்கு  மற்ற இல்லங்களுக்க இறங்கி ரெக்கி எடுக்க வேணும். ஆராரு எந்த போட்டியில ஓட போறான்கள் என்ட விபரத்தை நைசாஎடுக்க  வேணும். இதுக்கு என்னைவிட சசிதான் சரியான ஆள். சசியை மடக்கி விஷயத்தை சொன்னன் . அவனுக்கு இதெல்லாம் அல்வா சப்பிடுற மாதிரி. ரெண்டு நாளில எல்லா விபரமும் கொண்டு வந்திற்றான். இன்னும் ஒரு படி மேலபோய், unofficial ஆ ஒரு போட்டியே வச்சு யார் யார் வெல்லுவாங்கள் ஏன்ட விபரத்தோட வந்தான்.
   நாதன் மாஸ்டர் அமலன் அண்ணா தயாரிச்ச வள்ளுவன் இல்ல போட்டியில பங்குபற்றுவோர் பட்டியலை எங்களிடம் தந்தார். அமலன் அண்ணா  எங்கட இல்லத்தில இருந்த நல்லா ஓடக்கூடிய எல்லாரையும் 100 மீட்டர், 200 மீட்டர் ஓட்ட போட்டியிலேயே போட்டிருந்தார். அந்த பட்டியலின் படி வள்ளுவன் போட்டியில முதலாவதா வாறதுக்கு சான்ஸே இல்லை. நாங்கள் நாதன் மாஸ்ரருக்கு விபரத்தை சொல்ல அவரும் எங்களை பட்டியலை மாத்தி எழுத சொன்னார்.  அண்டைக்கு முழுக்க நானும் சசியும் இருந்து  எல்லா தகவலையும் அலசி ஆராஞ்சு புதிசா ஒரு அட்டவணை தயாரிச்சம். வள்ளுவன் இல்லம் எடுக்கக்கூடிய புள்ளிகளை கூட கணக்கிட்டிருந்தம். கனக்க குறுக்கு கேள்விகளுக்கு  பிறகு நாதன் மாஸ்டர் எங்களின் பட்டியலை அங்கீகரிச்சு,  பட்டியலை சமர்ப்பிக்க, அமலன் அண்ணா எங்களில படு கடுப்பில இருந்தார்.

    இல்ல விளையாட்டு போட்டி முடிவுகள் நாங்கள் எதிபார்த்த மாதிரிதான் இருந்தது. இல்ல புள்ளிகள்  கூட  கிட்டதட்ட நாங்கள் கணக்கிட்டதோடு ஒத்து போனது.  19 வயதுக்கு உட்பட்டோர் ஓட்டம் தொடங்க முதல் சசி ஓடி வந்தான்.
வசந்தன்  அண்ணா போட்டியில ஓட போறார் எண்டும் எப்பிடி எங்கட   லிஸ்ட் ரில அவற்ற  பெயர் இல்லாம போனது எண்டு கேட்டான். வசந்தன் school  champion. மற்ற இல்லம். ஓடினா கட்டாயம் முதலாவதா வருவான்.  ஆனா O/L எக்ஸாம் முடிந்தபிறகு வசந்தன் ஸ்கூல் பக்கம் வரவே இல்லை.  அதால இடாப்பு  புத்தகத்தில அவன்ர பெயர் இல்லை. இடாப்பு புத்தகத்தில பெயர் இல்லை எண்டால் போட்டியில ஓட  ஏலாது.  விஷயத்தை அமலன் அண்ணாவிடம் சொல்ல, அவரும் protest  பண்ண, வசந்தன் போட்டியில் இருந்து நீக்கபட்டார்.


  கடைசியில வள்ளுவன் இல்லம் அமோக வெற்றி பெற்றது.  இல்ல விளையாடு போட்டி பரிசளிப்பு மேடையில அதிபர் வள்ளுவன் இல்ல வீரர்களையும் புகழ்ந்து தள்ளினார். அமலன் அண்ணாவையும் அவரின் செயற்குழுவையும் பாராட்டினார். ஆனா நாதன் மாஸ்டரையும் எங்களையும் யாரும் கண்டுக்கவேயில்லை.

  என்ன ஒரு கவலை. நானும் champion  ஆ வார மாதிரி பார்த்து பார்த்து போட்டியை select  பண்ணினன்.  ஆனா நான் செய்த திருகு தாளமே எனக்கு ஆப்பா  வந்தது. அன்டனி  கிட்டடியிலதான் ஸ்கூல்ல சேர்ந்திருந்தான். அதால நான்தான்  அவன்ர வகுப்பு இடாப்பு புத்தகத்தில K  எண்டு போட்டு மற்ற இல்லத்தில இணைத்து இருந்தன் . ஆனா  அவன் ஒரு record  breaking  சாம்பியன் ஆ இருப்பான்  எண்டு நினைக்கவே இல்லை.
  

  
  

 

English Vinlish

எனக்கும் இந்த  நம்மூர் கடக்கு புடக்கு ஆங்கிலத்தை விட்டிட்டு கஷ்புஷ் எண்டு இங்கிலீஷ் கதைக்க வேணும் எண்டு கன  நாளா ஆசை.  என்ர மகன்கூட
இப்ப என்னோட கதைக்கேக்க கஸ்ரபட்டு srilankan  slang இலதான்  கதைக்கிறான். இப்பிடியே போனால் கொஞ்ச நாளில English Vinglish படத்தில வாறமாதிரி "அப்பருக்கு ஆங்கிலம் வடிவா தெரியாது " எண்டு சொல்லவும் chance இருக்கு .  இதை விட பெரிய பிரச்சினை  இப்ப இந்த நாட்டு குடியுரிமை எடுக்கோணும் எண்டால் இங்கிலீஷ் எக்ஸாம் பாஸ் பண்ணவேணும். அது கடக்கு புடக்கில இருந்து கஷ்புஷ்க்கு மாறாத  வரைக்கும் சரிவராது போல கிடக்கு.  எப்பிடித்தான் வேலை செய்யிற இடத்தில சமாளிச்சுக்கொண்டு போனாலும் என்ர இங்கிலிஷில ஊர்வாடை அடிக்கத்தான் செய்யுது.

 ஊரில பள்ளிகூடத்தில படிக்கேக்க, இங்கிலீஷ் வகுப்புக்கு  போகம, football விளையாட ஓடிருவம்  ரீச்சரும் இதுகள் வகுப்பில இருந்து மற்றவையையும் கெடுக்கிறதிலும் பார்க்க வராம இருக்கிறதே நல்லது எண்டு எங்களை கண்டுக்கிறதே இல்லை. பிறகு A/L  எடுத்திற்று சும்மா இருக்கேக்க இங்கிலீஷ் படிக்கிறன் எண்டு ஐயர் வாத்தியில தொடங்கி  ஊரில இருக்கிற எல்லா வாத்திமாரிட்டையும்  திரிஞ்சு இருக்கிறன். ஐயர் வாத்தியாரிட்ட ஆங்கிலம் படிச்சமோ இல்லையோ வேற கன விஷயம் படிச்சனாங்க. அது வேற கதை. ஆக நான் அப்பவே பீற்ரரில கொஞ்சம் weak .

    வெள்ளிக்கிழமை காலம  வேலைக்கு போறதுக்கு பஸ் ஸ்டாண்டில நிண்டன். கார்த்திகை மாதம்தான் இன்னும் சமர் தொடங்க இல்லை எண்டாலும் , விடிய ஏழு மணிக்கே வெயில் எறிக்க தொடங்கிற்று. வெள்ளிகிழமை எண்டால் ஒரு வசதி. வெயில் வெக்கைக்கு தோதா T -ஷர்ட் போட்டுக்கொண்டு  வேலைக்கு போகலாம். பஸ் ஸ்டாண்டில நிண்ட ஏழெட்டு  பேரில அனேகமா எல்லாரும் iPad அல்லது   iPhone ஐஒ நோண்டிக்கொண்டிருக்க, நான் கதைக்கிறதுக்கு யாராவது நம்மூர் காரர் நிக்கீனமா எண்டு தேடினன்  இந்த வெக்கேக்கையும் கோட்டு சூட்டோட செல்வநாதன் அண்ணை பக்கத்தில நிண்ட வெள்ளைக்காரனோட பலத்த சத்தமா இங்கிலிஷில அறுத்துக்கொண்டு நிண்டார் . செல்வநாதன் அண்ணை ஆஸ்திரேலியாவுக்கு வந்து ரெண்டு வருஷம் கூட ஆகேல்ல. ஆனா அதுக்குள்ளே அவற்றை நடை உடையும் மாறிற்று . இங்கிலிசும் மாறிற்று.

  இவற்றை அறுவை தாங்கேலாமலோ என்னவோ வெள்ளைக்காரன் phone னுக்கு தாவ, நான் "வணக்கம் செல்வநாதன் அண்ணை " எண்டு கதையை தொடக்கினன். என்னை  பக்கத்தில கண்டது கொஞ்சம் எரிச்சலா இருந்தாலும் காட்டிகொள்ளாமல் "Please call  me நேத்தன்" எண்டார். செல்வநாதன் நாதானாகி நேத்தனாக மாறிற்று. "நேத்தன் அண்ணை,  கோட்டு  சூட்டு இங்கிலீஷ் எண்டு கலக்கிறீங்க . எப்பிடிண்ண " எண்டன் . என்ர கேள்வி அவருக்கு கோபத்தை கிழறி இருக்கவேணும். பொரிஞ்சு தள்ளி விட்டுட்டார்.

   "டேய் இந்த நாட்டுக்கு வந்தா இந்த நாட்டுக்காரன் மாதிரி வாழவேனும். அவங்களோட பழகவேணும். அவனை மாதிரி பேசவேணும்.  ஆனா நீ என்ன செய்யிறாய். office க்கு போன, கம்ப்யூட்டருக்க தலையை வச்சுக்கொண்டு இருக்கவேண்டியது. வெளியில வந்தா இடியப்பகடை தோசைக்கடை எண்டு திரிய வேண்டியது. பொழுது போக்குக்கு கூட கோயிலுக்குதானேயடா போறிங்க. பிறகு எப்பிடிடா உருப்படுவீங்க"  எண்டுட்டு வந்த பஸ்சில ஏறி போயிற்றார்.

   அண்ணை செல்லுறதிலும் ஒரு ஞாயம் இருக்கிறமாதிரி பட்டுச்சு. சரி ட்ரை பண்ணிதான்  பார்ப்பம் எண்டு யோசிச்சன். வழமையா ஆபீஸில சொல்லுற "குட் மோர்னிங்" ஐ விட்டிற்று "குட் டே மைற் "   சொன்னன் . பத்து மணிக்கு coffee வான் வரும். அநேகமா எல்லா வெள்ளையளும்  கீழ போய் கோபி குடிச்சு கொஞ்ச நேரம் அரட்டை அடிப்பாங்கள்.  இதுதான் நல்லநேரம் எண்டு நானும் காபி குடிக்க போனன் . கூட்டம் கூட்டமா நிக்கிற ஆட்களை விட்டிட்டு தனிய நிண்ட Ryan  னிட்ட போனன். ரயனோட கிரிக்கெட் பற்றியும் கதைக்கலாம்.

"ஹாய் Ryan . How  are you ? Did  you  watch  the cricket yesterday ? " எண்டன் .

அவன் Adelaide Oval இல ஆஸ்திரேலியா வெல்லாத கடுப்பில இருந்திருக்கிறான்.

"Yaa  I saw the f**king Match. No f**king fast bowlers in the f**king team to win the f**king game mate . F**king Ponting  and the new bloke Quiney  f**ked  up and they are  going to f**k the whole season.

If Clarky don't change the f**king team, I tell you f**king Sri lanka is going to f**k us on f**king boxing day match "

அதுக்கு பிறகு எனக்கு வேற ஒரு சொல்லும் காதில விழேல்லை. அந்த ஒரு சொல்லு மட்டும் காதில இரைஞ்சு கொண்டிருந்த மாதிரி இருந்தது. என்னடா இவங்கள் ஒரு சொல்லை வச்சி, எழுவாயாய், பயனிலையாய், செய்வினையாய், செயப்பாட்டு வினையாய், அகிறினையாய், உயரினையாய் எல்லாத்துக்கும் பாவிக்கிறாங்கள்.  அதுக்கு பிறகு இங்கிலீஷ் கதைக்கிற  ஆசை எனக்கும் கொஞ்சம் விட்டு போச்சு.


நேற்று கோயிலுக்கு போன நேரம், என்ர பழைய பள்ளிகூட மாஸ்ரரை கண்டன். மகனையும்  பேரனையும் பார்க்க சிட்னிக்கு வந்ததா சொன்னார். கன நேரம் ஊர் கதை கதைச்ச பிறகு மாஸ்டர் கேட்டார். "என்ன தம்பி வந்து கனகாலம் எண்டுறீர் . இங்கிலீஷீல ஒரு மாற்றமும் இல்லை " எண்டார் .

எனக்கும் இங்கத்தைய இங்கிலீஷ் கதைக்க தெரியும். எதுக்கு வம்பு எண்டு கதைக்கிறேல்ல " எண்டன் .

 எட்டாம் வகுப்பில தூஷணம் கதைச்சு மாஸ்டரிட்ட பிரம்படி வாங்கினது ஞாபகத்தில வந்து போனது.

ஒரு அகதியின் டயரி - 8 - மீண்டும் ஊருக்கு

வெளிநாட்டுக்கு போறவைக்கு ஏஜென்சிகாரர்தான்  கடவுள்.  காசையும் குடுத்திற்று, வாரவாரம் அவையின்ர ஆபீஸ்க்கு வேற அலைய வேணும். அப்பத்தான் சாமி வரம் குடுக்கிற மாதிரி, எஜின்சி  காரரின்ர மனம் இளகி,  ஒருமாதிரியா  வெளிநாட்டுக்கு அனுப்புவாங்கள். ஆனால் காரனுக்கு எல்லாமே கடகடவெண்டு நடந்தது. காசை கட்டி ஒரு மாதத்தில, பாஸ்போர்ட், விசா எல்லாம் எடுத்து தாய்லாந்துக்கு அனுப்பி வைச்சான்கள்.
நானும் கொழும்புவரைக்கும் வழி அனுப்ப போனன்.

கடைசி நேரத்திலும் எனக்கு  ஏஜென்சி காரனில நம்பிக்கை இல்லை.

 "என்ன மச்சான் லண்டனுக்கு அனுப்பிறன் எண்டுபோட்டு பாங்காக்க்கு அனுப்புறாங்கள். எப்பிடி லண்டனுக்கு அனுப்பபோறங்கள் எண்டு விசாரிச்சனியா ?  " எண்டன்.

 "உதெல்லாம் ஏஜென்சி ரகசியம். கேட்டாலும் சொல்ல மாட்டாங்கள். இப்ப தாய்லாந்துக்கு போறன். கெதியா  எப்பிடி எண்டாலும் லண்டனுக்கு அனுப்புவான் எண்டு நம்பிக்கை இருக்கு. "

வெளிக்கேட  முதல், "மச்சான்,  இந்த நாட்டில மனிசருக்கு மரியாதை இல்லை. ஆயுதங்களுக்குதான் மரியாதை. நீயும் கெதியா வெளியில போற வழியை பார்" எண்டு எனக்கும் வெளிநாட்டு ஆசையை சாடையா கிளறி விட்டிட்டு போனான்.

   திரும்பி காலிக்கு போகேக்க , ஒரே யோசனை. வெளிநாட்டுக்கு போறதை என்னால நினைச்சுக்கூட பார்க்க முடியேல்ல. என்ர வாழ்க்கையும் காற்று அடிக்க பறக்கிற சருகு போல, நாட்டு பிரச்சினையால அல்லாடினாலும், என்ர நினைப்பு ஊரையே சுற்றி சுற்றி வந்ததாலே வெளிநாட்டை பற்றி யோசிக்கவே முடியேல்ல.
     கொஞ்ச நாளில, JR  இன்ர ஆட்சி போய், பிரேமதாசா ஜனாதிபதியாக  வந்தார். வந்ததும் வராததுமா, தேர்தல் பிரச்சாரத்தில வாக்கு குடுத்தமாதிரி, அமைதிப்படையை ஊருக்கு அனுப்பி வைச்சார். அமைதி படைக்கு பின்னாலேயே தமிழ் தேசிய இராணுவமும் (TNA )  நாட்டை விட்டோட, பழையபடி வடக்கு கிழக்கு புலியளின்ர கட்டுபாட்டில வந்தது.
   அமைதிப்படை போன உடன,  முதல் வேலையா ஊருக்கு டிக்கெட் போட்டன். பஸ் ஏறி ஊருக்கு போகேக்க வவுனியாவை கடந்த உடன ஒரு இனம் புரியாத சந்தோசம். சுதந்திர காற்றை சுவாசிக்கிரமதிரி ஒரு பீலிங். வழி நெடுகிலும் சண்டையின்ர வடு கட்டடங்களில தெரிஞ்சிது. ஊரில எல்லாரும் அமைதி படையின்ர, TNA இன்ற அட்டகாசத்தை கதை கதையா சொன்னாங்கள். நானும் என்ற பங்குக்கு கொழும்பு, காலி பற்றி எல்லாம் புழுகி தள்ளினன்.  கூட்டளியளோட நானும் பருத்தித்துறை, வல்வெட்டி துறை, நாகர்கோவில், கொடிகாமம், சாவகச்சேரி, காரைநகர் கசூர்னா பீச், நைனாதீவு   எண்டு யாழ்ப்பாண பக்கமெல்லாம் சைக்கிள்ள சுதந்திரமா சுத்தி திரின்சன் . கொஞ்ச நாள்ள யாழ்தேவி ரயிலும் ஓட தொடங்கிற்று.  யாழ்ப்பாண சனமெல்லாம் கண்டி, கொழும்பு, நுவரெலிய, கதிகாமம் எண்டு ட்ரிப் போய் வந்திசினம்.
  பேச்சுவார்த்தை எண்டு ஹமீது அடிக்கடி யாழ்ப்பாணம் வந்து போனாலும், ஒண்டும் உருப்படியான தீர்வு வரமாதிரி இல்லை. ஆனா சனம் எதோ
     பிரச்சினை தீர்ந்தமாதிரி, உடைஞ்சு போன வீடு வளவு எல்லாம் திருத்தி, வாழ்க்கையை நம்பிக்கையோட தொடங்கிச்சினம். 
எல்லாம் ஒரு வருசத்துக்குதான்.  மட்டகளப்பில தொடங்கின சண்டை எல்லா இடமும் பரவ, சண்டை, ஷெல் அடி, அகதி எண்டு  பழைய வாழ்க்கை திரும்ப தொடங்கிற்று. 

ஒரு அகதியின் டயரி - 7 - JVP காலம்

என்னைபோல பிள்ளை பிடிக்கு தப்பி, கொழும்புக்கு ஓடின பெடியளுக்கு, கண்டி, காலி, கொழும்பில இருக்கிற தமிழ் கடையள்தான் வேடந்தாங்கல். படுக்கை, சாப்பாடு எல்லாம் free . அதோட கடையில நிக்கிறதால, கை செலவுக்கும் காசு கிடைக்கும்.   நான் தங்கினது வெங்காயம், மிளகாய், அரிசி, கருவாடு எல்லாம் கொழும்பில இருந்து இறக்கி, சில்லறை வியாபாரிகளுக்கு விக்கிற ஒரு பலசரக்கு கடையில.  ஞாயிற்று கிழமை லீவு. அண்டைக்கு  நாங்க, காலி கோட்டை, கடற்கரை, கோயில் எண்டு சுத்தி திரிவம். எவ்வளவுதான் குளிச்சு வடிவா வெளிக்கிட்டாலும், கடை கருவாட்டு மணம் கூடவே வாறதால, சிங்கள பெட்டையள் ஒருத்தரும் திரும்பியும் பார்க்க மாட்டாளவ. கையில கொஞ்சம் காசு கூடிச்செண்டால்  வெளிக்கிட்டு கொழும்புக்கு போய் ரெண்டு படமும் பார்த்து கிடந்த காசெல்லாம் சிலவழிச்சு முடிய திரும்பி கடைக்கு வருவம்.
   அது JVP பிரச்சினையின்ற  உச்சகட்ட நேரம். வேலியில நிண்ட ஓணானை பிடிச்சு  பாக்கெட்டுக்க விட்ட மாதிரி, இந்தியன்  ஆமி வந்த பிறகு,  வடக்கு கிழக்கில அட்டகாசம் பண்ணி திரிந்த அதிரடி படையை  (STF) ஊருக்க அனுப்ப,  அவங்கள் தங்கட ஊருக்குள்ளேயே பெடியளை கொன்று குவித்த நேரம் அது.  கொழும்புக்கு போகேக்க கழுத்துறை ஆற்றம்கரையில அரைவாசி எரிஞ்ச சடலமெல்லாம் நான் பார்த்திருக்கிறன்.  

  நான் காலிக்கு  வந்த கொஞ்ச நாளில,  கரனும் பயிற்சி முகாமில இருந்து தப்பி ஓடி கடைக்கு வந்திற்றான். கரன் ஊரிலேயே கடை வைச்சிருந்தவன். எண்டாலும் பிசினஸில அவ்வளவு அக்கறை  இல்லை. அங்க இங்க காசு பிரட்டி வெளிநாட்டுக்கு போக ட்ரை பண்ணிக்கொண்டு திரிஞ்சான்.  நான் எப்படா இந்தியன் ஆமி போகும், எப்ப வீட்ட திரும்பி போறது எண்ட நினைப்பில இருந்தன்.
 வெளிநாட்டுக்கு போறதில பெரிய பிரச்சினை ஒரு நம்பிக்கையான ஒரு நல்ல ஏஜண்டை பிடிக்கிறதுதான். ஒரு ஏஜெண்ட்க்கு பத்து துணை எஜண்ட். அவைக்கு பத்து பேர் எண்டு ஏஜெண்ட் வேலை செய்யிறவ கனபேர்.
ஆளாளுக்க கமிசன் எடுக்க வெளிநாட்டுக்கு போற rate எகிறீரும்.
அதோட ஊரில உள்ள சுத்துமாத்து காரரெல்லாம் ஏஜெண்ட் எண்டு  சொல்லிக்கொண்டு திரியிறதால நம்பிக்கையான ஆளை பிடிக்கிறது கஸ்ரம்.
 அங்க இங்க விசாரிச்சு  கடைசியா வெள்ளவத்தையில இருக்கிற ஒரு lodge  சுல இருந்த  ஒரு ஏஜெண்ட சந்திக்க நானும் காரனோட போனன்.  அவருக்கு பெயரே "எஜின்சி கணேசு" தான்.  அவரும் வலு பந்தாவாதான் இருந்தார்.

இப்பதான் பத்துபேரை கனடாவுக்கு அனுப்பிபோட்டு வாறன் அது இது எண்டு அளந்துபோட்டு,

"நீங்க எங்க போகவேணும்" எண்டார்.

கரன் வெளிநாட்டுக்கு போக வேணும் எண்டு  யோசிச்சானே  தவிர  எங்க போறது எண்டு யோசிக்கேல்ல.


"கனடா, லண்டன், ஜெர்மனி எங்க எண்டாலும் பரவாயில்லை. கெதியா போக கூடிய நாட்டுக்கு அனுப்புங்கோ"

"அடுத்த கிழமை பேங்க்கொக் கில இருந்து லண்டனுக்கு ஒரு batch போகுது. நாளைக்கே காசை கொண்டந்து கட்டினா அவையோட உங்களையும் அனுப்பி விடுறன் "

"எவ்வளவு காசு அண்ணை"

" வெளியில பத்து போகுது. நீங்க என்னட்ட நேர வந்தபடியால ஒம்பது  கொண்டுவந்து கட்டினா போதும் "

"ஒம்பது லட்சமா? கொஞ்சம் குறைக்கேலாதா ? இப்பதான் பயிற்சி முகாமில தப்பி வந்தனான்"

" தம்பி ஏலுமான அளவு குறைச்சாச்சு. உங்க கனபேர் காசோட ரெடியா நிக்கினம். கெதியா கொண்டந்து கட்டினா அடுத்த கிழமையே லண்டன் போகலாம்"

வெளியில வந்த உடன நான் " ஒன்பது லட்சத்துக்கு எங்கடா போறது. உவனை பார்த்தா  சுத்தல்காரன் மாதிரி இருக்கிறான்" எண்டன்.

  ஆனா கரன், கனடா மாமா, லண்டன் சித்தப்பா, அவுஸ்திரேலியா அன்ரி எண்டு எல்லாரோடையும்  போன்ல கதைச்சு, இன்டர்நேஷனல் லெவலில கடன் வாங்கி ரெண்டு மூண்டு நாளில ஒம்பது லட்சம் சேர்த்திற்றான்.

 ஒம்பது லட்சத்தையும் ஆயிரம் ரூபா நோட்டா மாத்தி கட்டு கட்டா கட்டி, ஒரு பையில போட்டுக்கொண்டு, ரெண்டு பேரும் விடிய காலமா காலியில இருந்து கொழும்புக்கு பஸ் ஏறினம்.     
  பஸ் ஹிக்கடுவயை தாண்டேல்ல.   நடுவழியில அதிரடி படை செக்கிங் எண்டு மறிச்சு போட்டாங்கள். ஒம்பது லட்சத்தோட ரெண்டு பேரையும் பிடிச்சான் எண்டால், காசும் போய் ரெண்டு பேரும் ஆத்தில பிணமா மிதக்க வேண்டியதுதான்.
  ஆனா பஸ் வாசலில நிண்ட ஆமிக்காரன், ஐடென்ட்டி கார்டை பாத்திற்று,

தேமலதா? வகிண்டோன்ன ( தமிழனா ? இறங்க வேண்டாம் ) எண்டான்

அண்டைக்குத்தான் முதன் முதலா தமிழனா பிறந்ததுக்கு சந்தோஷபட்டன்.          
     

ஒரு அகதியின் டயரி - 6 The great escape

ஊருக்க பிள்ளை பிடிகாரரிட்ட பிடிபட்ட பெடியள்ள என்ட நண்பன் கரனும் ஒருவன். கரன் எவ்வளவு  பிரச்சினை எண்டாலும், விடிய காலம வந்து சந்தியில இருக்கிற தன்ர கடையை திறந்திருவான். அதுக்கு முக்கிய காரணம், சந்திக்கு பக்கத்தில்தான் அவன்ர அன்புக்குரியவளின்ர வீடும் இருக்கு. ஊர் முழுக்க பிள்ளை பிடிகாரர் தொல்லை எண்டாலும், கடைக்காரனை பிடிக்க மாட்டாங்கள் என்ற ஒரு நம்பிக்கை வேற.  வழக்கம் போல அண்டைக்கும் விடிய காலம வந்து கடைக்கதவைத் திறந்தாச்சு. ஆனா பத்து மணிபோல, வானில வந்த பிள்ளை பிடிகூட்டம் என்ன சொன்னாலும் கேளாமல் கடைக்க நிண்ட கரனை இழுத்து வானுக்க போட்டுக்கொண்டு போயிற்றாங்கள். முகாம் முகாம ஏறி இறங்கி விசாரிச்சும் ஒரு பிரயோசனமும் இல்லை. அங்கை இங்கை எண்டு மாற்றி  மாற்றி வைத்திருந்து கடைசியா கொண்டுபோய் பயிற்சி  முகாமில விட்டுட்டாங்கள்.

    இப்பதான் கொஞ்சநாளாதான் life interesting  போய் கொண்டிருந்தது. அதுக்குள்ள எல்லாமே  தலை கீழா மாறிப்போச்சு. இயலாமை, வெறுப்பு எல்லாம் சேர்ந்து ஆத்திரம் ஆத்திரமா வந்தாலும், கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு  சும்மா இருந்தான். ஆத்திரபட்டு, வாக்குவாதப்பட்ட கனபேர், எழும்ப ஏலாத அளவுக்கு அடி வாங்கி மூலையில கிடந்தினம். அடி வாங்கிறதை விட, இப்போதைக்கு அவங்கட போக்கில போறதுதான் புத்தி எண்டு கரன் பொறுமையா இருந்தான். பிடிபட்ட எல்லா பெடியளையும் ஒரு பெரிய ground  இல வரிசையா நிப்பாட்டி, ஒருத்தர் பெரிய lecture  அடிச்சுக்கொண்டு இருந்தார். எதிரியை எப்படி தாக்கிறது, எதிரியை எப்படி பிடிக்கிறது எண்டு சொல்லி தருவம். அது இது எண்டு கனக்க கதைச்சுக்கொண்டு போனார். "எதிரி எதிரி எண்டுறீங்க, யாருங்கோ அந்த எதிரி" எண்டு கேக்க வேணும் போல இருந்தது. ஆனா எதுக்கு வம்பு எண்டு பேசாம இருந்திற்றான்.

   பயிற்சி சரியான கடுமையா இருந்தது. ஓடுறது. தாவுறது, தவழுறது எண்டு நாள் முழுக்க துரத்திக்கொண்டு இருந்தாங்கள். பின்னால வாறவங்களுக்கும் , முரண்டு பிடிக்கிறவங்களுக்கும்  அடி விழுகிறதால கஷ்ரபட்டு பயிற்சியை செய்துகொண்டு இருந்தான். பயிற்சி முகாமில கனக்க ஊர் பெடியள் இருந்தாலும் ஒருத்தரோடும் கதைக்க பிடிக்கேல்ல. எப்பிடி இந்த நரகத்தை விட்டு தப்பி போறது எண்டு யோசனையிலேயே காலம் கழிந்தது. பயிற்சி நேரம் ஒத்துழைத்த படியால சுதந்திரமா வெளியில உலாவ கூடியதா இருந்தது. முகாமிட அமைப்பு, காவல் எல்லாம் அவதானிக்க கூடியதா இருந்திது.
 ஒரு நாள் நடுநிசி வேளை, எல்லாரும் அயர்ந்து தூங்கிற நேரம், கரன் முள்ளு கம்பிகளுக்கு கீழால தவண்டு, வேலிகளுக்கு மேலால தாவி, பற்றை காட்டுக்குள்ளால ஓடினான். சும்மா செல்ல கூடாது. எடுத்த பயிற்சி நல்ல உதவி செய்தது. ஓடி ஓடி விடியிற நேரம் மெயின் ரோடுக்கு வந்திற்றான். விடிய காலமா வந்த ரவுண் பஸ்சை பிடிச்சி ஒருமாதிரி அந்த நரகத்தில இருந்து தப்பினான். ஊரை விட்டு போக மனம் இல்லாட்டியும், அண்டைக்கு ஓட வெளிக்கிட்டவன்தான் ஓடி ஓடி கடைசியா கனடாவில்தான் போய்தான் அந்த ஓட்டம் நிண்டுது.

ஒரு அகதியின் டயரி - 5 - பிள்ளபுடி காலம்

சின்ன வயதில, மெயின் ரோட்டுக்கு போகாத, பிள்ளைபிடிகாரன் பிடிச்சுக்கொண்டு போயிருவான். கொண்டுபோய் கருவாடு காய விடுறஇடத்தில காகம் குருவி கலைக்க விட்டிருவான் எண்டு பயமுறுத்துவினம். அப்ப நான் ஒரு பிள்ளை பிடிகாரனையும் காணேல்ல.  ஆனா நாங்க  படிக்கேக்க உண்மையாவே பிள்ளை பிடிகாரர் ஊருக்க உலாவ தொடங்கிரான்கள். ஊருக்க வானில ஏழு எட்டு பேரா வருவாங்கள். கண்ணிலபடுற பெடியளை துப்பாக்கி முனையில பிடிச்சுக்கொண்டு போயிருவங்கள். மாட்டுபட்டா   அவளவுதான்.  training  எண்ட பெயரில நாலு தரம் ஓட விட்டிட்டு, கொண்டுபோய் சண்டைக்கு நடுவில விட்டிருவங்கள். அமைதி படையின் ஆசிர்வாதத்தோட பிள்ளை பிடி நல்லாவே நடந்தது.  விருப்பம் இல்லாம துப்பாக்கி தூக்குறது எண்டது கொடுமையான விஷயம். ஏன் சண்டை பிடிக்கிறம், எதுக்கு பிடிக்கிறம் எண்டு தெரியாம, சுடவும் மனம் இல்லாம சண்டைக்கு  நடுவில நிண்டு சாகவேண்டியதுதான்.

       ஒருக்கா நான் யாழ்ப்பாணம் டியூஷனுக்கு போகேக்க பிடிச்சுக்கொண்டு போயிற்றாங்கள். கொண்டு போய் யாழ்ப்பாணம் central college ground இல பொழுதுபடும் மட்டும் இருத்தி வைத்திருந்தாங்கள். ஏதோ என்ர நல்ல காலம் அண்டைக்கு ஒருமாதிரி  தப்பி வந்திரன். அதுக்கு பிறகு எங்கட அட்டகாசம் எல்லாம் ஊரோட அடங்கி போச்சு. ஒருக்கா சந்திக்கு கடைக்கு போகேக்க அங்க வைச்சும் பிடிச்சிற்றான்கள். ஆனா அம்மாவும் சந்தியில நிண்ட  வேற கொஞ்ச பேரும் குழம்பின படியால என்னை இறக்கி விட்டிற்று போயிறான்கள். அதுக்கு பிறகு எங்களுக்கு வீட்டில house arrest போட்டாச்சு.  ஊரெல்லாம் ஒருவித டென்ஷன். ஊருக்க கன பெடியள் பிடிபட்டு போனாங்கள். எப்ப யாரு பிடிபடுவன்களோ எண்டு ஒரு பயம். ஆனா எனக்கு வீட்டுக்க இருந்திருந்து போர் அடிச்சு போய், அம்மாவுக்கு தெரியாம பின் ஒழுங்கையால Cricket, Volleyball எண்டு திரிய, அம்மா இவனை இங்சை வைத்திருந்தால் கரைச்சல் எப்பிடியாவது கொழும்புக்கு அனுப்ப வேணும் எண்டு தீர்மானிச்சா.

ஆனா கொழும்புக்கு போறது ஒண்டும் லேசான வேலையில்லை. வங்களாவடி சந்தியில தொடங்கி யாழ்ப்பணம், ஆனையிறவு, கிளிநொச்சி, மாங்குளம் , வவுனியா எண்டு வழி  நெடுக பிள்ளை பிடி முகாம்கள் இருக்கு. இவ்வளவு முகாமையும் தாண்டி, risk   எடுத்து போறதுக்கு பயமா இருந்தாலும் வீட்டுக்க அடைபட்டு இருக்கேலாம நானும் ஓம் எண்டுட்டன். பஸ்சில பாதுகாப்பா போக ஏலாது. வேற என்ன செய்யலாம் எண்டு யோசிக்கேக, பக்கத்து வீட்டு குகன் அண்ணா, நீ பயப்பிடாம என்னோட லொரியில வாடா. நான் கூட்டிக்கொண்டு போய் காலியில விடிறன் எண்டு சொல்ல நானும் OK எண்டு வெளிக்கிட்டிடன்.

    அம்மன் கோவில்ல ஒருக்கா வடிவா விழுந்து கும்பிட்டு, லொரியில ஏறியாச்சு. லொறி முழுக்க புகையிலை சிற்பம். ஆனா தேவைப்பட்டா எண்டு டிரைவர் seat  க்கு பின்னால இருக்கிற கதவால உள்ழுக்க போய் ஒளிக்க ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டுதான் சிற்பம் அடுக்க பட்டிருந்தது. வங்களாவடி சந்திக்கு போகம, லொறியை வடக்கு ரோடால நேர யாழ்ப்பாணத்துக்கு விட்டு முதல் barrierஐ ஈசியா தாண்டியாச்சு. ஆனா ரெண்டாவது barrier பண்ணை பாலத்தடியில லொறியை மறிச்சு  இறக்கி போட்டாங்கள்.  கொழுப்புக்கு புகையிலை கொண்டு போறன் அது இது எண்டு சொல்ல, ஒரு நமட்டு சிரிப்போட சரி போ எண்டு விட்டுட்டாங்கள். எப்படியும் போற வழியில மாட்டுவார் எண்ட நம்பிக்கை போல.
  எங்கட நல்ல காலத்துக்கு நல்ல அடைமழை பெய்ய தொடங்கிற்று. மழையால கிளிநொச்சி , மாங்குளம் barrier  ஐ இறங்காமலே தாண்டியாச்சு. இன்னும் வவுனியா மட்டும் தான் எண்டு கொஞ்சம் நிம்மதியா போகேக்க வந்தது  வினை.


லொறி மாங்குளம் தாண்டி போய்க்கொண்டு இருந்தது. ரெண்டு பக்கமும் அடர்ந்த காடு. அது அடிக்கடி சண்டை நடக்கிற ஏரியா வேற.  இருந்தாப்போல காட்டுக்க இருந்து கொஞ்ச கூர்க்கா இந்தியன் ஆமிக்காரர் ரோட்டுக்கு வந்தாங்கள். வந்து லொறியை மறிச்சு  காட்டுக்க திருப்பி எங்கள் எல்லாரையும் இறக்கி பின் பக்கம் பார்க்க இருத்தி வத்திருந்தான்கள். பின்னால துப்பாக்கியோட ஆமிக்காரர். நான் அதுதான் என்ர கடைசி நாள் எண்டு நினைச்சன். காட்டுக்க இருந்த படியால பின்னால ரோட்டில என்ன நடக்கிறது எண்டு ஒண்டும் தெரியேல்ல.  ஆனா தொடர்ந்து வாகனங்கள் போற சத்தம் மட்டும் கேட்டுது. ஒரு நாலு ஐந்து மணித்தியாலம் அப்பிடியே இருந்திருப்பம், அதுக்கு பிறகு வாகன சத்தம் குறைஞ்சிது . ஆமிக்காரரும் எங்களை போக சொல்லிற்று தங்கட truck  இல ஏறி போயிற்றாங்கள். அப்பத்தான் போன உயிர் திரும்பி வந்தமாதிரி இருந்தது. பிறகுதான் கேள்விபட்டம் ஒரு பெரிய இராணுவ தொடரணி வவுனியாவில இருந்து யாழ்ப்பாணம் போறதுக்குதான் ஆமிக்காரர் guard பண்ணிக்கொண்டு நின்டிருக்கிறாங்கள் எண்டு. அதுக்குள்ளே human shield மாதிரி நடுவில நாங்கள். எங்கட நல்ல காலத்துக்கு ஒரு பிரச்சினையும் இல்லாத படியால போக விட்டிட்டாங்கள்.

     வவுனியா தாண்டிக்குளம் barrier  இல லொறிக்கு எண்டு தனி க்யூ. லொறிஐ  பதிய போகேக்க நானும் சேர்ந்து போய் பிள்ளை பிடி காரர் பக்கம் போகாமல் மற்ற பக்கத்தால போய் லொறியில  ஏறிற்றன்.   கடைசி barrier  உம் தாண்டியாச்சு. ஆனா கன நேரம் காட்டுக்க நிண்டதால இரவு சாப்பாட்டுக்கு வவுனியவில நிக்க வேண்டியதா போச்சு. இரவு சாப்பாடு சாப்பிட்டு வெளியில வாறன், வெள்ளை வான் ஒண்டு  பக்கத்தில வந்து என்னை இழுத்து உள்ளுக்க போட்டுக்கொண்டு போயிற்றாங்கள். ஊரில பிடிபட்டாலும் ஒண்டு ரெண்டு தெரிஞ்ச பெடியளாவது இருந்திருப்பான்கள். இஞ்ச வந்து இப்பிடி தனிய மட்டு பட்டுட்டன் . ஆனா குகன் அண்ணா விடயில்லை. பின்னால லொறியில தொடர்ந்து வந்து அவங்கட முகாமில, யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி வவுனியா எல்லா இடமும் கதைச்சு  பதிஞ்சுதான் வாறம். அது இது என்னது சொல்லி ஒருமாதிரி வெளியால கொண்டு வந்திர்றார்.  அண்டைக்கு காலிக்கு போனவன்தான் இந்தியன் ஆமி ஊரை விட்டு போகுமட்டும் ஊர் பக்கம் போகவே இல்லை.

  இண்டைக்கு குகன் அண்ணா எங்களோட இல்லை . ஆனா அண்டைக்கு செய்த உதவியை உயிர் உள்ளவரை மறக்க ஏலாது..

ஒரு அகதியின் டயரி - 4 அமைதி படை

நம்ம ஊர் ஆட்கள் சிலபேருக்கு   ஊரை பற்றியோ தீவை பற்றியோ குறையா கதைச்சா கோபம் பத்திக்கொண்டு வந்திரும்.  கஷ்டபட்டு உழைக்கிறதால உடம்பில உரமேறின ஆட்கள் அவையள்.  கையால ஒண்டு விட்டினமேண்டா சாகும் மட்டும் மறக்க ஏலாது.  யாழ்ப்பாணமே ஒரு சின்ன இடம்தான். அதுக்குள்ளே ஊருரா பிரிச்சு தங்கட ஊர் பெருசு. உங்கட குறைவு எண்டு கதைக்கிறவையும் கனபேர் இருந்திச்சினம்.  யாழ்ப்பணம் போற நேரத்தில,  சிலபேர் தீவை பற்றி குறைவா கதைச்சு என்ர தத்தாட்டையும் அடி வாங்கியிருக்கினம்.  யாழ்ப்பாண பள்ளிகூடத்தில என்ர முதல் நாள். பக்கத்தில இருந்தவன் எந்த ஊரென்று கேட்டான்.  நான் ஊரின்ர பெயர சொல்ல " ஐயோ இன்னொரு தீவானா. எப்பிடி பக்கத்தில வைச்சு சமாளிக்க போறேனோ தெரியேல்ல " எண்டான்.  எனக்கும் தாத்தான்ர  gene தானே.  வந்த ஆத்திரத்துக்கு ஒண்டு குடுக்கவேணும் மாதிரித்தான் இருந்தது.  ஏதோ என்னால முடிஞ்சது. மனதளவில நாலு சாத்து சாத்திற்று சும்மா இருந்திட்டன். 

  தலைவலி போய் திருகுவலி வந்த மாதிரி,  இந்திய  "அமைதி படை" வந்தும் நாங்க ஓடுறது நிக்கேல்ல.  ஆனா இந்தமுறை வித்தியாசமா எங்கட ஊர் பக்கம் சனம் அகதியா வர தொடங்கிற்றினம்.  யாழப்பாணத்தை பிடிக்க இந்திய இராணுவம் நடத்தின முதல் சண்டை. அவையின்ர உண்மையான முகம் அண்டைக்குத்தான் தெரிய தொடங்கிச்சு. அமைதிப்படைதானே எண்டு சண்டை நடக்கேக்க, வெளிக்கிட்டு ஓடாமல், வீட்ட இருந்த ஆட்கள் குடும்பத்தோட  கொல்லபட்டினர். இதைவிட  யாழ் வைத்தியசாலை படுகொலை, அராலி துறை படகு தாக்குதல் எண்டு சனம் கும்பல் கும்பலா செத்துபோச்சு. 

     

ஊருக்க சனபுழக்கம் கூடின படியால சாப்பாட்டு சாமானுக்கும் தட்டுபாடு வந்திற்று. கடையளிலஇதுவரைக்கும் விக்காமல் இருந்த உழுத்துப்போன அரிசி, புழு பிடிச்ச மா எல்லாமே வித்து தீர்ந்திற்று. சனம் கையில பையோட அரிசி வாங்க சந்தி சந்தியா அலைஞ்சு திரிஞ்சினம். இடைக்கிட  சைக்கிள்காரர் கொண்டுவாற அரிசி மூட்டையும்  ஒரு நிமிசத்தில வித்து தீந்திரும்.  

அப்பத்தான் பார்த்தான், என்ர பள்ளிகூடத்து பக்கத்து சீற் காரனும் பையோட நிண்டான். "என்ன இந்த பக்கம்" எண்டன் .  அரிசி வாங்க வந்தனான். தன்ர  தாத்தாவின்ர ஊரும் வேலணைதான் எண்டான்.  ஒரு நமட்டு சிரிப்போட, சரி வா மச்சான் எண்டு ரெண்டுபேருமா  சேர்ந்து அரிசி வாங்க அலைய தொடங்கினம்.

  இந்த   அகதி வாழ்க்கையில   பிரதேசவாதமும் சாதி வெறியும் குறைஞ்சு போனது என்னவோ உண்மைதான்.

ஒரு அகதியின் டயரி - 3 -Crossfire

இப்ப எப்பிடியோ தெரியாது. அப்ப ஊரில இருந்து யாழ்ப்பாணம் போய் படிக்கிறது எண்டது ஒரு ஸ்டைல். யாழ்ப்பாணத்தில இருக்கிற பள்ளி கூடத்தில  சேர்ந்து படிக்க வேணும். அது சரிவரேல்ல எண்டால், டியூஷனுக்காவது டவுனுக்கு போய் வர வேணும். அதுதான் ஊருக்க கன பெடியளின்ர ஆசை. அங்க போய் படிக்கிறமோ இல்லையோ,  ஊருக்க செய்ய ஏலத சேஷ்டையள் எல்லாம்  ஊர் விட்டு ஊர் வந்து டவுனுக்கதான் செய்யலாம்.   O/ L  மட்டும் ஊரிலேயே படிச்ச எனக்கும்   ரிசல்ட் வந்த உடன டவுணுக்க படிக்கிற ஆசை வந்திற்று. நானும் யாழ்ப்பாண பள்ளிகூடங்களுக்கு application  போட்டு, அனுமதி பரீட்சைக்கு கடிதமும்  வந்திருந்தது.

அப்ப தீவுபகுதி சனத்துக்கு போக்குவரத்துதான் பெரிய பிரச்சினையா இருந்தது. இங்க இருந்து யாழ்ப்பாணம் போறதெண்டால்  ஊர்காவல்துறை - காரைநகர் ferry (படகு) இல ஏறி போகவேணும் அல்லது யாழ் கோட்டைக்கு பக்கத்தில இருக்கிற பண்ணை பாலத்தாலதான்  போகவேணும். ஆனா ரெண்டுமே பிரச்சினையான பாதைதான்.  நேவிக்கரனின்ர கெடுபிடி தாங்கேலாமல் படகு சேவை முற்றாக நிப்பாட்டியாச்சு.   பண்ணை பலத்தால போற எண்டாலும் உயிரை கையில பிடிச்சுக்கொண்டுதான் போக வேண்டியிருந்தது.  ஒரு    பக்கம்   இயக்கங்களின் சென்றி பொயின்ற்   , மற்ற பக்கம் கோட்டை சுவர்.  நடுவில பண்ணை ரோடு. ஆமிகாரர் வெளியில  வர ஏலாட்டியும், அப்பப்ப பண்ணை ரோட்டால போற  வாகனங்களை சுட்டு தங்கடை வீரத்தை கட்டிக்கொண்டு இருந்தாங்கள்.

    அண்டைக்கு எனக்கு யாழ்ப்பணத்தில  இல அனுமதி பரீட்சை. விடிய வெளிக்கிட்டு பஸ் ஏறுறதுக்கு சந்தியில போய் பாக்கிறன். கடையெல்லாம் பூட்டு.  சந்தியில நிண்ட ஒராள், "டெலோவும்  புலியளும் சண்டை பிடிக்க வெளிக்கிட்டுடான்கள்.  இனி பஸ்சும் ஓடாது . இங்கினேக்க நிண்டு விடுப்பு பார்க்காமல் கெதியா வீட்ட போங்கோ "  எண்டார்.  எனக்கு எக்ஸாமை விட்டிற்று   வீட்ட போகவும் மனமில்லை.கொஞ்சநேரம்  நிண்டு பார்த்தான். சண்டை நடக்கிறமாதிரி ஒண்டும் தெரியேல்ல.  சரி பக்கத்து ஊர் வேலணைக்கு  போய் அங்க இருந்து பஸ் எடுப்பம் எண்டிற்று சைக்கிளில வேலணை  வங்களாவடி சந்திக்கு போனான். 

      வங்களாவடி சந்தியை நெருங்கேக்க பின்னால மோட்டர் சைக்கிளில வந்தவங்கள் சுட தொடங்கிற்றாங்கள். சந்தியில இருந்தும் சுடுறாங்கள் . நடுவில நான். நான் சைக்கிளை போட்டிற்று விழுந்து படுத்திற்ரன். கொஞ்ச நேரம் ஒரே வெடிச்சத்தம். புழுதி மணமும் வெடி மருந்து மணமும் சேர்ந்து அடிச்சிது.  அவ்வளவு ரவுன்சையும், குண்டுகளையும் காரைநகர் நேவி கேம்ப்க்கு  அடிச்சிருந்தா கேம்ப்பையே பிடிச்சிருக்கலாம்.

கொஞ்ச நேரத்தில சத்தம் நிண்ட உடனே நிமிர்ந்து பார்த்தன். ரோட்டுக்கு மற்ற பக்கத்தில கரண்ட கம்பி (11000V) அறுந்து வேலிக்கு  மேல விழுந்து வேலி எரிஞ்சு கொண்டிருந்தது. மெல்லமா சைக்கிள வேலிக்கு மேலால தூக்கி போட்டுடு வேலியை பாஞ்சு, சைக்கிளையும்  தூக்கிக்கொண்டு ஓட தொடங்கிட்டன்.  ஓடி ஓடி அராலி துறை சந்திக்கு வந்திட்டன். புங்குடுதீவு, வேலணை, ஊர்காவல்துறை இல இருந்து யாழ்ப்பாணம் போற எல்லா பஸ்சும் அராலி சந்தி தாண்டித்தான் போகவேணும்.  ஆனா பஸ் ஒண்டையும் காணேல்ல. பாதி தூரம் வந்தாச்சு. சரி திரும்பி வீட்ட போவமா எண்டு யோசிச்சுக்கொண்டு நிக்கேக்க, சைக்கிள்ள வந்த இன்னொரு ஆள், நானும் யாழ்ப்பாணம்தான் போறான். வரும் ரெண்டுபோரும்  ஒண்டா போவம் எண்டு சொல்ல நானும் ஓம் எண்டு வெளிக்கிட்டுடன். 

  

      கோட்டைக்கு கிட்ட போகேக்க கை கால் எல்லாம் நடுங்க தொடங்கிற்று. ரோட்டில எங்களை தவிர வேற ஒருத்தரும் இல்லை. ரோட்டில இருந்து  கோட்டை சுவர் ஐம்பது மீட்டர் தூரம்தான் இருக்கும். இந்த நேரம் பார்த்து என்ர சைக்கிளுக்கு காத்து வேற போச்சுது. மகாபரதத்தில கர்ணன் சாக முதல் , தேர் சில்லு நிலத்தில புதைந்துதாம். அது மாதிரி என்ர சைக்கிளும் கடைசிநேரத்தில கை விட்டிற்று. அந்த அசுமாத்தத்தை பார்த்திற்று ஆமிக்காரன் சுட்டிருவானோ எண்டு பயமா இருந்தாலும், உள்ள எல்லா கடவுளுகளையும் கும்பிட்டுக்கொண்டு  ரெண்டு பேரும் மெல்ல மெல்லமா கோட்டையை தாண்டி டவுணுக்க போயிற்றம். 

    டவுணுக்க வந்த உடன கூட  வந்தவர் சொன்னார்.  " இவங்கள் தங்களுக்க அடிபட்டு சாகிறாங்கள். தாங்கள்  ஏன் ரவுன்சை வேஸ்டாக்க வேணும் எண்டு ஆமிக்காரன் சும்மா இருந்திற்றான் போல " எண்டார். 

  

 அந்த ஆள் சென்னது எவ்வளவு உண்மை எண்டு ஊருக்கு திரும்பி வந்த பிறகுதான் தெரிந்தது. சந்தியில ஒரு தண்ணி bowser  ஒண்டு எரிஞ்சு போய் இருந்தது .  கடை கட்டடம் ஒன்று வெடி வைத்து தகர்க்க பட்டிருந்தது.  நான் விழுந்து கிடந்த இடத்திற்கு பக்கத்திலிருந்த தபால் கந்தோர் அடியில், சண்டைக்கு நடுவில மாட்டுபட்டு ஒரு ஆள் இறந்து போயிருந்தான். 

ஒரு அகதியின் டயரி - 2 சுடலை காவல்

  
 எங்கட நல்ல காலத்துக்கு அண்டைக்கு நேவிக்காரன், ஊர் எல்லை வரைக்கும் வந்திற்று திரும்பி போயிற்றான். ஊர் பக்கம் வரயில்லை. இரவு முழுக்க ஒரு கோயிலில படுத்திற்று அடுத்த நாள் விடிய காலம கொண்டு போன சாமான் எல்லாம் திருப்பி அள்ளி கட்டிக்கொண்டு வீட்ட வந்திற்றம். கொண்டு போன சாமானில முக்காவாசி அகதி வாழ்க்கைக்கு உதவாத சாமான்.   போட்டோ  ஆல்பம் , ஒரு சூட்கேஸ் நிறைய சாறி, அது இது எண்டு கிடந்ததை கொண்டு ஓடினதே தவிர எது எது தேவை எண்டு யோசிக்க இல்லை. ஆனா பிறகு இப்படி ஓடேக்க மறக்காமல் கொஞ்ச சட்டி பானை, அரிசி, தேங்காய் எண்டு எடுத்துக்கொண்டுதான் ஓடுறது. 

   நேவிக்காரன் வாறானோ இல்லையோ, அடிக்கடி வதந்தி பரவி சனம் ஓடுறது வழக்கமா போச்சு. இதை தடுக்க ஒரு நாள் வாசிக சாலையில கூட்டம் நடந்தது. நேவிக்காரன் அடிக்கடி சத்தம் இல்லாம கடற்கரை பக்கம் வந்திற்று போறான். ஊருக்க அவங்கள் வந்து ஏதாவது அசம்பாவிதம் நடக்க முதல் நாங்கள் வெளிக்கிட்டு போகவும் வேணும். அதுக்கு என்ன செய்யலாம் எண்டு ஒரு பெரிய மந்திரஆலோசனை நடந்தது. கடைசியா கடற்கரைக்கு பக்கத்தில இருக்கிற சுடலையடியில இரவில காவல் இருக்க வேணும், எதாவது அசுமாத்தம் இருந்தா ஓடி வந்து கோயில் மணியை அடிச்சு எல்லாரையும் உசார் படுத்த வேணும் எண்டு முடிவெடுக்க பட்டது. எல்லாம் சரி ஆனா பூனைக்கு யாரு மணி கட்டுறது. இரவில சுடலையில நிண்டு யாரு காவல் காக்கிறது ?

     ஆனா கனபேர் தாங்கள் வாறம் எண்டு கையை தூக்கிசினம். எல்லாரும் தூக்குகினம் எண்டு போட்டு நானும் ஓம் எண்டுட்டன். எல்லாரையும் குரூப் குரூப்பா பிரிச்சு எப்ப எப்ப காவல் இருக்க வேணும் எண்டு அட்டவணை   எல்லாம் போட்டாச்சு. எங்களுக்கு விழிப்பு குழு எண்டு ஒரு நல்ல பெயர் வேற சூட்டப்பட்டது.  ஒரு நாள் அமாவாசை கும்மிருட்டு நாளில எனக்கு duty வந்தது. அடிக்கவே கூடாது என்ற ஒடர் ஓட ஒரு torch லைட்உம் தரப்பட்டது. நாங்கள் மூண்டு பேர் சுடலைக்கு பக்கத்தில இருக்கிற பூவரச மரத்தடியில காவல் இருந்தம்.  ஓடேக்க சரியா ஊர் பக்கம் ஓட வேணும் எண்டதால,  நான் அடிக்கடி ஊர்பக்கம் திரும்பி திசையை சரி பார்த்துக்கொண்டு இருந்தன். கும்மிருட்டு, பக்கத்தில இருந்த ஆளை கூட சரியாய் தெரிய இல்லை. நேவிக்காரன் பக்கத்தில வந்து, ஊருக்க    எப்பிடி போறது எண்டு வழி கேக்கும் மட்டும் சத்தியமா அவங்கள் வாறது தெரிய போறதில்லை. எண்டாலும் ஒரு அசாத்திய துணிவோட காவலுக்கு நிண்டம்.

    இரவு ரெண்டு மணிபோல பனங்காய் பணியாரமும் தேத்தண்ணியும் வந்தது. அதையும் ஒரு பிடி பிடிச்சிற்று காவலை தொடர்ந்தம். விடிய காலமா நாலரை ஐந்து மணி இருக்கும். சாடையா விடிய தொடங்கிற்று. கடற்கரை பக்கமா ஏதோ நடமாட்டம். சின்னதா ஒரு லைட் வேற தெரிஞ்சுது.  நான் ஓட ரெடி. ஆனா கூட இருந்த ஆள், கொஞ்சம் பொறுங்கோ இன்னும் கிட்ட வரட்டும்  எண்டு சொல்ல நாங்கள் மரத்துக்கு பின்னால ஒளிச்சிருந்து பார்த்து கொண்டிருந்தம். கிட்ட வந்த உடன பார்த்தா , யாரோ ஒரு குடிகாரன்  தவறணையில கள்ளு அடிக்சு விழுந்து கிடந்திற்று விடிய வெறி முறிய, ஒரு பீடிஐயும் பத்த வைச்சுக்கொண்டு கடக்கரை ஓரமா நடந்து வந்து கொண்டு இருந்தார்.  நாங்கள் இருந்த பயத்தில அவருக்கு நல்ல ஏச்சு கொடுத்திற்று அன்றைய காவல் கடமையை முடிச்சுக்கொண்டு வீட்ட திரும்பினம்.

ஒரு அகதியின் டயரி - 1

அகதி வாழ்க்கை ஈழத்தமிழனின் தலைவிதி, இதுக்கு நானும் விதிவிலக்கில்ல. எண்பத்தி நாலாம் ஆண்டு முதல் முதலா வீட்ட விட்டு  அகதியா வெளிக்கிட்ட நாள் முதலா, ஊருரா அலைஞ்சு, நாடு நாடா அலைஞ்சு கடைசியா இங்க வந்து தஞ்சம் அடைஞ்சு இருக்கிறன்.

  வன்னியில எங்கட மக்கள் பட்ட கஷ்ரத்தோட பாத்தா, நான்  பட்டதெல்லாம்  தூசு எண்டாலும், அதையும் எழுதுறன்.  இந்த தொடர்பதிவை நிம்மதி தேடி, நாட்டை விட்டு, உடமைகளை துறந்து,   படகேறி பாக்கு நீரிணையை கடக்க முற்பட்டபோது,   பொங்கும் கடலில்    மடிந்து போன எம் உறவுகளுக்கு காணிக்கையாக்குகிறேன்.

  .      யாழ்ப்பணம் தீவுபகுதியில இருக்கு எங்கட ஊர்.   கடலுக்கு பக்கத்தில இருக்கிற உவர் நிலம் எண்டாலும், புகையிலை, மிளகாய், வெங்காயம் எண்டு பயிரிட்டு கஷ்ரபட்டு உழைக்கிற விவசயிகள், அதை கொண்டுபோய் இலங்கை முழுக்க விக்கிற வியாபாரிகள் எண்டு ஒரு பிஸியான ஊர்.  ஊருக்க ரெண்டு கோயில். அங்க நிண்டு அரட்டை அடிக்கிற பழசுகள். சைக்கிள்லில  சுழட்டிக்கொண்டு திரியிற இளசுகள், எல்லாம் நம்ஊரிலும்  உண்டு. யாழ் கோட்டை, காரைநகர், நயினா தீவு எண்டு மூண்டு முகாம்களுக்கு இடையில இருந்தாலும், அப்பப்ப வந்து  விழுந்து வெடிக்கிற  செல்களை தவிர ஊர் அமைதியாதான் இருந்தது.


 ஒருநாள் விடிய காலம ஐந்தரை மணி இருக்கும். அம்மன் கோயில் ஒலிபெருக்கியில பெரிசா பக்திப்பாட்டு போய்க்கொண்டிருந்தது. அம்மன் கோயில் பாட்டு சத்தம், ஊரில இருக்கிற கொஞ்ச கும்பகர்ணனின்ர சொந்தகாரரை தவிர, மற்ற எல்லாரையும் நித்திரையால எழுப்பி விட்டிருந்து. நானும் தம்பியும் எழும்பி முகம் கழுவீற்று, அம்மா காச்சி தந்த பாலையும் குடிச்சிற்று, மாடுகளை தரவை காட்டுக்கு ஒட்டி கொண்டு போய் கொண்டிருந்தம். ஊருக்கு மேற்கால தோட்டவெளி. அதையும் தண்டி போனா கடற்கரைஐ ஒட்டி இருக்குது தரவைக்காடு. பள்ளிகூடம் போக முதல், மாடுகளை கொண்டு போய் தரவையில மேய விட வேண்டியது எங்கடவேலை . ஊரில இருக்கிற சில பேருக்கு, காட்டுக்கு போய் கற்றோட்டமா  காலை கடன் முடிச்சாத்தான் அண்டைய பொழுது விடிஞ்ச மாதிரி இருக்கும். அவையும் எங்களோட சேர்ந்து காட்டு பக்கம் வந்து கொண்டிருந்தினம். நாங்க தரவை காட்டுக்கு நடுவில நிக்கிறம், தலைக்கு மேலால ஏழு  ஹெலிகாப்டர்கள் பதிவா கரம்பன் பக்கமா பறந்து போச்சுது. முதல்ல விடுப்பு பாத்துக்கொண்டு நிண்ட நாங்கள், சூட்டு சத்தம் கேக்க தொடங்கின உடன, விழுந்தடிச்சுகொண்டு வீட்ட ஓடி வந்திற்றம்.

   சூட்டு சத்தம் தொடர்ந்து கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது. முதல்ல என்ன பிரச்சினை எண்டு விளங்கேல்ல. ஆனா ஒன்பது, ஒன்பதரை  மணி அளவில கரம்பன் ஊர் சனமெல்லாம் அகதியா எங்கட ஊர் பக்கம் வர தொடங்கிற்றினம். நேவிக்காரன் கரம்பன் கடற்கரை பக்கமா  படகிலயும்  ஹெலிகாப்டர் இலயும் வந்து இறங்கிற்ரான் எண்டு அவ சொல்லித்தான்  எனக்கு தெரியும். நான் எங்கட வீட்டு மதிலில இருந்து, சனம் அகதியா, எங்க போறது எண்டு தெரியாம, கால் போன போக்கில,  போய் கொண்டிருக்கிறதை வேடிக்கை  பார்த்துக்கொண்டு இருந்தன். படுக்கையால  எழும்பி, உடுப்பு மாற்றக்கூட நேரம் இல்லாம. போட்ட உடுப்போட, கையில கிடைச்சதை எல்லாம் அள்ளிக்கொண்டு போய் கொண்டிருந்திச்சினம் .  அவையளோட வந்த நாய்களும், எங்கட ஊர் நாய்களும் சண்டை போட்டு, அதுகள் வேற ஊரை அமர்கள படுத்திக்கொண்டிருந்ததுகள்.

     முதல்ல  சும்மா விடுப்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்த அண்ணாவும் அவற்ற friends உம் திடீர் தொண்டர்களா மாறி வந்த எல்லாரையும் அம்மன் கோயில் மடத்துக்கு அனுப்பிக்கொண்டிருந்தினம். கொஞ்ச நேரத்தில கோயில் மடம் நிறைஞசுபோட்டுது. பன்னிரண்டு  ஒரு மணியாகியும் சூட்டு சத்தம் குறையிற மாதிரி இல்லை. இப்ப அண்ணாவும் அவற்ற friends உம் கோயில் திருவிழா  நேரம் அன்னதானத்துக்கு மடத்தில சமைக்கிற, அண்டா குண்டா எல்லாம் வெளியில எடுத்து, எல்லாற்ற  வீட்டையும் போய் அரிசி, தேங்காய் வாங்கி  கஞ்சி காச்ச தொடங்கிற்றினம். விடிய காலம படுக்கையல எழும்பி ஓடி வந்த சனம், ஒரு வாய் தேத்தண்ணி கூட குடிச்சிருக்க வாய்ப்பில்லை. எல்லாருக்கும் நல்ல பசி. கஞ்சியாவது கிடைக்கிதே எண்டு எதிர்பாத்து இருந்திச்சினம்.
     ஆனா காச்சின கஞ்சிய குடிக்கிறதுக்குள்ள, இந்தா நேவிக்காரன் ஊருக்க பக்கத்தில வந்திற்றான் எண்டு சேதி    பரவ, வந்த சனத்தோட நாங்களும் அகதியா கையில கிடைச்சதை எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு ஓட்டம் எடுத்தம். வந்த வெள்ளம் நிண்ட வெள்ளத்தையும் அள்ளி கொண்டு போனமாதிரி, நாங்களும் சனத்தோட சனமா அகதியா கிழக்கால வேலணைப் பக்கம்  போக   தொடங்கினம்.
      காச்சின கஞ்சி அவ்வளவும்   குடிக்க ஆளில்லாம அப்பிடியே கிடந்தது.